اختلال دوقطبی بیشتر از سیگار زندگی را کوتاه میکند

ابتلا به اختلال دوقطبی یک بیماری روانی جدی که می تواند باعث خلق و خوی شیدایی و افسردگی شود می تواند زندگی را چالش برانگیزتر کند. همچنین با خطر مرگ زودهنگام همراه است. اکنون، یک مطالعه نشان می دهد که این خطر چقدر بزرگ است و چگونه با سایر عواملی که می توانند عمر را کوتاه کنند مقایسه می شود.

به گزارش دکتر نیوز، این مطالعه نشان می دهد که در دو گروه مختلف، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار تا شش برابر بیشتر از افرادی که این بیماری را ندارند، احتمال مرگ زودرس داشتند. در مقابل، افرادی که تا به حال سیگار کشیده‌اند، دو برابر بیشتر از افرادی که هرگز سیگار نکشیده‌اند، در معرض خطر مرگ زودرس بودند – چه مبتلا به اختلال دوقطبی باشند یا نه.

تیمی از دانشگاه میشیگان که محل یکی از بزرگترین مطالعات طولانی مدت جهان بر روی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی است، یافته های خود را در مجله تحقیقات روانپزشکی گزارش کردند. به گفته محققان، تفاوت فاحش در مرگ و میر، و تفاوت در سلامت و سبک زندگی که احتمالاً به آن کمک کرده است، باید تلاش‌های بیشتری را برای پیشگیری از مرگ‌های زودهنگام ایجاد کند.

اختلال دوقطبی مدت‌هاست که به عنوان یک عامل خطر برای مرگ و میر در نظر گرفته می‌شود، اما همیشه از طریق دریچه‌ای از سایر علل شایع مرگ و میر دیده می‌شود. ما می‌خواستیم آن را به تنهایی در مقایسه با شرایط و رفتارهای سبک زندگی که با نرخ بالاتر مرگ‌های زودرس مرتبط است، بررسی کنیم.»

Yocum و همکارانش، از جمله مدیر برنامه Prechter Melvin McInnis، M.D.، با بررسی مرگ و میر و عوامل مرتبط با آن در میان 1128 نفر که برای مطالعه طولانی مدت این برنامه در مورد افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و بدون اختلال دوقطبی داوطلب شده بودند، شروع کردند.

آنها دریافتند که همه مرگ‌ها به جز 2 مورد از 56 مورد از زمان شروع مطالعه در سال 2006 از گروه 847 نفری شرکت‌کننده در این مطالعه بوده‌اند که دارای اختلال دوقطبی بودند.

با تعدیل‌های آماری، تجزیه و تحلیل آنها نشان می‌دهد که تشخیص اختلال دوقطبی باعث می‌شود فردی در طول یک دوره 10 ساله شش برابر بیشتر از افرادی که در همان مطالعه شرکت می‌کنند و به اختلال دوقطبی مبتلا نشده‌اند، بمیرد.

در مقایسه، شرکت کنندگان در این مطالعه که تا به حال سیگار کشیده بودند یا بالای 60 سال سن داشتند، بیش از دو برابر بیشتر از افرادی که هرگز سیگار نکشیده بودند یا زیر 60 سال داشتند، بدون توجه به وضعیت دوقطبی، در معرض خطر مرگ بودند.

محققان سپس به منبع داده دیگری روی آوردند تا ببینند آیا می توانند همان اثر را بیابند یا خیر. آنها سوابق بیماران ناشناس بیش از 18000 نفر را که مراقبت های اولیه خود را از طریق Michigan Medicine، مرکز پزشکی دانشگاهی U-M دریافت می کردند، تجزیه و تحلیل کردند.

در میان این گروه، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی چهار برابر بیشتر از افرادی که سابقه اختلال دوقطبی نداشتند، در طول دوره مطالعه جان خود را از دست دادند. این تیم سوابق بیش از 10700 فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و یک گروه مقایسه با بیش از 7800 نفر را بدون هیچ گونه اختلال روانپزشکی مورد مطالعه قرار دادند.

تنها عامل مرتبط با شانس بیشتر مرگ در طول دوره مطالعه در این گروه از افراد فشار خون بالا بود. کسانی که فشار خون بالا داشتند پنج برابر بیشتر از افرادی که فشار خون طبیعی داشتند، بدون توجه به اختلال دوقطبی یا نداشتن، در معرض مرگ بودند.

در مقابل، احتمال مرگ سیگاری‌ها در این نمونه دو برابر بیشتر از افرادی بود که هرگز سیگار نمی‌کشیدند، و افراد بالای 60 سال سه برابر بیشتر از دیگران بدون توجه به وضعیت دوقطبی جان خود را از دست دادند. مک اینیس، استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی U-M گفت: در کمال تعجب، در هر دو نمونه متوجه شدیم که ابتلا به اختلال دوقطبی به مراتب بیشتر از سیگار کشیدن خطر مرگ زودرس است.

او امیدوار است که این یافته ها اقدامات بیشتری را در جوامع پزشکی و بهداشت عمومی برای رسیدگی به عوامل متعددی که در این خطر فوق العاده بالای مرگ در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نقش دارند، ترغیب کند.

وی با اشاره به اینکه حدود 4 درصد از آمریکایی‌ها با اختلال دوقطبی زندگی می‌کنند، گفت: «در طول سال‌ها انواع برنامه‌ها برای پیشگیری از سیگار و آگاهی از بیماری‌های قلبی عروقی اجرا شده است، اما هیچ‌وقت کمپینی در این مقیاس برای سلامت روان انجام نشده است». حدود 11.5 درصد از آمریکایی ها سیگار می کشند.

تحقیقات گذشته نشان داده است که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم متابولیک هستند که به دلیل ترکیبی از عوامل مرتبط با اندازه دور کمر، کلسترول، قند خون و فشار خون، آنها را در معرض خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی قرار می دهد.

فقدان فعالیت، رژیم غذایی نامناسب، مصرف بیش از حد مواد مخدر/الکل و میزان کمتر تحصیلی و اشتغال نیز خطر کلی سلامت را افزایش می دهد، در حالی که پوشش بیمه سلامت و دسترسی به مراقبت ممکن است کمتر سازگار باشد.

به گفته محققان، آموزش بیشتر نوجوانان و بزرگسالان در مورد چگونگی مقابله با استرس، پریشانی و نوسانات خلقی، و نحوه شناسایی و دریافت کمک برای علائم افسردگی، می تواند بخشی از افزایش مداخله زودهنگام باشد.

اختلال دوقطبی اغلب خود را به عنوان افسردگی نشان می دهد، و در حال حاضر هیچ راه خوبی برای پیش بینی اینکه کدام افراد به اختلال دوقطبی مبتلا می شوند وجود ندارد، اگرچه سابقه خانوادگی این بیماری به عنوان افزایش خطر شناخته شده است.