خطرات مصرف کتامین در دوران بارداری: هشدار جدی برای زنان
- شناسه خبر: 32224
- تاریخ و زمان ارسال: ۱۹ شهریور ۱۴۰۳ ساعت ۱۱:۰۲
- نویسنده: دکتر نیوز
مطالعات علمی نشان دادهاند که مصرف کتامین در دوران بارداری میتواند به جنین در حال رشد آسیبهای جدی وارد کند. به گزارش مدیسن نت، محققان هشدار دادهاند که استفاده از این دارو در این دوره باید به شدت محدود شود.
عدم رعایت توصیههای پزشکی در کلینیکها
بر اساس نتایج منتشر شده در مجله روانپزشکی بالینی، تنها ۲۰ درصد از کلینیکهای کتامین، پیش از شروع درمان یا در طول آن، به انجام آزمایش بارداری تأکید میکنند. علاوه بر این، تنها ۲۶ درصد از این مراکز درباره اهمیت پیشگیری از بارداری با بیماران خود مشورت میکنند و کمتر از ۱۵ درصد از کلینیکها توصیه به استفاده از روشهای جلوگیری از بارداری در حین درمان میکنند.
نگرانی درباره بارداری ناخواسته در زمان درمان با کتامین
دکتر راشل پاسیلیو، استادیار روانپزشکی دانشگاه میشیگان و سرپرست این تحقیق، تأکید کرد: «بسیاری از زنان در زمان درمان با کتامین، ممکن است باردار بوده یا در آینده نزدیک باردار شوند، بدون اینکه از این موضوع آگاه باشند.» وی افزود که نتایج تحقیقات حیوانی نشان میدهد که کتامین میتواند در مراحل اولیه بارداری آسیبهای جدی به جنین وارد کند.
کتامین و عوارض جانبی آن بر جنین
کتامین که به عنوان درمانی برای افسردگی شدید مورد استفاده قرار میگیرد، اغلب به صورت تزریق وریدی یا اسپری بینی تجویز میشود. این دارو از طریق تقویت ارتباطات بین سلولهای مغزی عملکردی متفاوت از داروهای استاندارد ضد افسردگی دارد. با این حال، مطالعات آزمایشگاهی نشان دادهاند که کتامین ممکن است به مغز در حال رشد جنین آسیب بزند. در آزمایشهای انجام شده روی حیوانات، این دارو باعث آسیب مغزی در موشها و میمونهای در حال رشد شده است.
خطرات برای زنان در سنین باروری
این مطالعه شامل بررسی ۱۱۹ مرکز درمانی در ایالات متحده بود که در آنها بیش از ۷۰۰۰ نفر با کتامین تحت درمان قرار داشتند. حدود یک سوم از این بیماران، زنان در سنین باروری بودند. این آمار نگرانکننده است، زیرا احتمال بارداری ناخواسته در این افراد وجود دارد و ممکن است این موضوع به درستی در نظر گرفته نشود.
ضرورت احتیاط در درمان با کتامین
دکتر پاسیلیو در پایان اضافه کرد: «اگرچه کتامین میتواند درمانی موثر و حتی نجاتبخش برای بیماران مناسب باشد، اما همه افراد کاندیدای مناسبی برای این درمان نیستند. وظیفه ما به عنوان روانپزشکان این است که اطمینان حاصل کنیم این درمان به نفع بیماران اجرا شود و از هر گونه آسیب احتمالی جلوگیری کنیم.»