ابتلا به پارکینسون در ایران؛ ۴۰ درصد بیشتر از میانگین جهانی
- شناسه خبر: 33804
- تاریخ و زمان ارسال: ۲۳ فروردین ۱۴۰۴ ساعت ۱۱:۱۲
- نویسنده: میترا راضی

بیماری پارکینسون یکی از شایعترین اختلالات عصبی در جهان است که تأثیرات زیادی بر زندگی افراد مبتلا دارد. جالب اینکه نرخ ابتلا به این بیماری در ایران، حدود 40 درصد بیشتر از میانگین جهانی است. این افزایش میزان ابتلا باعث بروز چالشهای زیادی در زمینه درمان و مراقبت از این بیماران شده است. به علاوه، هزینههای بالای درمان و نبود حمایتهای بیمهای مناسب، مشکلات اقتصادی را برای این گروه از بیماران به همراه داشته است. در این مقاله به بررسی دلایل شیوع بالاتر پارکینسون در ایران، مشکلات بیماران و راههای درمان آن پرداخته میشود.
وضعیت شیوع پارکینسون در ایران
طبق اعلام نایب رئیس انجمن پارکینسون ایران، بیماری پارکینسون در ایران به طور چشمگیری بیش از میانگین جهانی شیوع دارد. این بیماری که دومین بیماری شایع عصبی است، در ایران 40 درصد بیشتر از آمار جهانی افراد را تحت تأثیر قرار داده است. آمارها نشان میدهند که تعداد بیماران مبتلا به پارکینسون در کشور به بیش از 250 هزار نفر رسیده است که نشاندهنده یک وضعیت بحرانی است.
بیماری پارکینسون با علائمی همچون سفتی عضلات، کندی حرکات، عدم تعادل و لرزش بدن (ترمول) همراه است. در حال حاضر، هیچ درمان قطعی برای بهبود این بیماری شناخته نشده است و درمانهای موجود تنها به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک میکنند.
دلایل شیوع بالای پارکینسون در ایران
اگرچه دلایل دقیق افزایش ابتلا به بیماری پارکینسون در ایران مشخص نیست، اما عوامل مختلفی به این موضوع نسبت داده میشوند. یکی از مهمترین عوامل، استرس و فشارهای روانی است که در زندگی شهری و شرایط اقتصادی کشور به شدت افزایش یافته است. همچنین، استفاده گسترده از سموم کشاورزی و پارازیتها به عنوان یکی از علل محیطی به شمار میرود که میتواند به طور غیرمستقیم باعث افزایش خطر ابتلا به پارکینسون شود.
این عوامل در کنار ویژگیهای ژنتیکی و سبک زندگی میتوانند به افزایش شیوع این بیماری در ایران کمک کنند. از این رو، بررسی دقیقتر عوامل محیطی و ژنتیکی میتواند به کنترل بهتر این وضعیت کمک کند.
مشکلات بیماران پارکینسون در ایران
یکی از مشکلات اصلی بیماران پارکینسون در ایران، عدم دسترسی به داروهای با کیفیت و مناسب است. درمانهای این بیماری معمولاً شامل داروهای خاص، گفتار درمانی و تغذیه مناسب است که همه این موارد هزینههای زیادی به همراه دارد. بر اساس گزارشها، هزینه درمان بیماران پارکینسون در ایران به بیش از 30 میلیون تومان در ماه میرسد که برای بسیاری از بیماران قابل تحمل نیست.
از دیگر مشکلات این بیماران، پوشش بیمهای ناکافی است. در حالی که بسیاری از بیماریهای مزمن دیگر تحت پوشش کامل بیمه قرار دارند، بیماری پارکینسون بهطور کامل تحت پوشش بیمهای نیست و بسیاری از هزینههای درمانی آن برای بیماران بسیار سنگین است.
تلاش ها برای رفع مشکلات و تأسیس کلینیک تخصصی
انجمن پارکینسون ایران با هدف بهبود وضعیت درمان و مراقبت از این بیماران، در حال برنامهریزی برای تأسیس کلینیک تخصصی برای اختلالات حرکتی در تهران است. این کلینیک میتواند خدمات جامعتری را به بیماران ارائه دهد و علاوه بر درمان، آموزشهای لازم را به خانوادهها و مراقبین نیز ارائه کند.
با این حال، نایب رئیس انجمن پارکینسون ایران از عدم همکاری نهادهای دولتی و شهرداریها در این زمینه گلایه دارد. به رغم برگزاری جلسات متعدد با وزارتخانهها و ارگانهای مختلف، تاکنون هیچگونه حمایتی از طرف این نهادها برای کمک به بیماران پارکینسون در ایران ارائه نشده است.
چالش های درمانی و نیاز به حمایت های بیشتر
بهطور کلی، مبتلایان به پارکینسون در ایران با چالشهای زیادی در زمینه درمان و مراقبت مواجه هستند. عدم دسترسی به داروهای با کیفیت، هزینههای درمانی بالا، نبود پوشش بیمهای مناسب و مشکلات ناشی از کمبود امکانات تخصصی، از جمله مسائلی هستند که نیازمند توجه و حمایت جدی نهادهای دولتی و سازمانهای مختلف است.
برای کاهش بار اقتصادی و اجتماعی ناشی از بیماری پارکینسون، دولت باید به ایجاد برنامههای حمایتی و تأمین منابع مالی برای درمان این بیماران بپردازد. همچنین، توسعه کلینیکهای تخصصی و ارائه خدمات درمانی بهطور گستردهتر، میتواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.
نتیجه گیری
بیماری پارکینسون یکی از بیماریهای پیچیده و چالشبرانگیز است که در ایران با شیوعی بیش از میانگین جهانی مواجه است. این وضعیت نیازمند توجه بیشتر به عوامل زیستمحیطی، ژنتیکی و به ویژه سیستمهای درمانی و حمایتی است. با توجه به مشکلات متعدد بیماران پارکینسون در ایران، از جمله هزینههای بالای درمان و کمبود حمایتهای بیمهای، لازم است که سیاستگذاران به این حوزه توجه بیشتری داشته باشند و راهکارهای مؤثری برای حل این مسائل ارائه دهند.