آیا ارتباطی بین سرطان و دیابت وجود دارد ؟

به گزارش دکتر نیوز، در دهه 1920، محققان دریافتند که ادرار بیماران سرطانی دارای بوی شیرین است. اول، پزشکان متحیر شدند، اما به زودی متوجه شدند که این نتیجه سطح بالای قند خون است. پروفسور لیک سیلو می گوید: «این یکی از اولین چیزهایی بود که در مورد بیماران سرطانی یاد گرفتیم.

ادرار با بوی شیرین نشان دهنده تاثیر سرطان بر سطح قند خون بدن است، اما چگونه؟ تحقیقات جدید برای پاسخ به این سوال آماده است. در حالی که مطالعات قبلی به ارتباط بین سرطان و انسولین پرداخته‌اند، تحقیقات جدید Lake Silo و همکارانش اولین پژوهشی است که بهترین یافته‌ها را در این زمینه جمع‌آوری کرده است و به نظر می‌رسد پاسخ آن روشن است.

مانند سیلو، محقق اصلی تحقیق جدید، گفت: در بیماران سرطانی، سلول ها به خوبی به هورمون انسولین پاسخ نمی دهند، بنابراین برای ایجاد همین اثر در بیماران سرطانی به انسولین بیشتری نیاز است. اگر از مقاومت به انسولین رنج می برید، بدن شما مجبور می شود برای تنظیم قند خون بیش از حد معمول انسولین تولید کند، بنابراین توانایی بدن در پاسخ به انسولین هم در بیماران سرطانی و هم در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 مختل می شود.

علائم دیابت نوع 2، مانند خستگی و تشنگی و افزایش ادرار، به تدریج ایجاد می شود، بنابراین تشخیص آن دشوار است. در بیماران سرطانی، تشخیص مقاومت به انسولین حتی دشوارتر است، زیرا آنها قبلاً برخی از این علائم مانند خستگی را تجربه می کنند.

انسولین می تواند باعث تکثیر سلول های سرطانی شود

از پیامدهای منفی مقاومت به انسولین، این وضعیت می تواند باعث تکثیر سلول های سرطانی نیز شود. یکی دیگر از محققین این تحقیق، جوآن مرمول، توضیح داد: از مطالعات سلولی، مطالعات حیوانی و برخی مطالعات انسانی می دانیم که انسولین یک هورمون رشد است و همین اثر را روی سلول های سرطانی دارد. یعنی سطوح بالای انسولین می تواند باعث رشد سریعتر سلول های سرطانی شود. البته این می تواند برای بیماران سرطانی مشکل بزرگی باشد.

علاوه بر این، مقاومت به انسولین می تواند بر سنتز پروتئین در عضلات تأثیر بگذارد. به عبارت دیگر، اگر بدن نتواند به انسولین پاسخ دهد، توده عضلانی و قدرت خود را از دست می دهد و این مشکل بزرگی برای بسیاری از بیماران سرطانی است. روی هم رفته سرطان و مقاومت به انسولین ترکیب بسیار بدی هستند.

لیکه سیلو امیدوار است که انکولوژیست‌ها شروع به بررسی سطح قند خون بیماران حتی زمانی که طبیعی به نظر می‌رسند، کنند، زیرا تشخیص مقاومت به انسولین دشوار است زیرا بدن به سادگی با تولید انسولین بیشتر جبران می‌کند.

سايلو افزود: اگر پزشكان متوجه شدند كه بيماري از مقاومت به انسولين رنج مي برد، بايد اقدام به درمان كنند. ما قادر به درمان مقاومت به انسولین هستیم زیرا دانش عمیقی از این بیماری داریم، فقط تمایل داریم آن را با دیابت نوع 2 مرتبط کنیم. با این حال، جنبه های ارتباط نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

وی گفت: گام بعدی این است که مشخص شود چه کسانی دچار مقاومت به انسولین خواهند شد. کدام بیماران سرطانی در اینجا در معرض خطر هستند؟ آیا آنها نوع خاصی از سرطان یا عوامل خطر خاصی دارند؟ یا شاید مربوط به درمان باشد؟

Sailo خاطرنشان کرد: هنگامی که ما افراد در معرض خطر بالای این بیماری را شناسایی کردیم، امیدوارم شاهد مطالعات طولانی مدت بیشتری در مورد درمان مقاومت به انسولین و اینکه آیا تأثیر مثبتی بر بیماران دارد یا خیر. یافته های این تحقیق در مجله Acta Oncologica منتشر شده است.