همه چیز درباره آبله مرغان و داروهایی که نباید در زمان ابتلا مصرف شوند

آبله مرغان یکی از بیماری‌های ویروسی شایع است که معمولاً در فصل بهار بروز می‌کند. این بیماری به‌ویژه در کودکان رایج است، اما ممکن است در بزرگسالان نیز دیده شود. علائم این بیماری شامل تب، خارش و بثورات پوستی است که در نواحی مختلف بدن ظاهر می‌شود. در این مقاله، به بررسی ویژگی‌های آبله مرغان و راه‌های درمان آن، به ویژه داروهایی که باید از مصرف آن‌ها در این بیماری خودداری کرد، خواهیم پرداخت.

آبله مرغان چیست و چرا باید به آن توجه کنیم؟

آبله مرغان یک بیماری ویروسی است که منشأ آن از ویروس هرپس‌زویروس است. این بیماری در بیشتر موارد از طریق تماس مستقیم با قطرات تنفسی آلوده و یا تماس با پوست فرد مبتلا منتقل می‌شود. آبله مرغان به‌ویژه در کودکان خردسال شایع است، اما در بزرگسالان و افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف نیز ممکن است به شکل شدیدتری بروز کند.

دوره نهفتگی این بیماری حدود دو هفته طول می‌کشد و معمولاً در این مدت فرد هیچ علائم قابل‌توجهی ندارد. بعد از این دوره، علائم اولیه‌ای مانند تب، سردرد، بدن‌درد و گلودرد ظاهر می‌شوند و بعد از گذشت چند روز، بثورات پوستی مشخصی به شکل دانه‌های قرمز رنگ ظاهر می‌شوند که به‌تدریج به تاول‌های پر از مایع تبدیل می‌شوند.

علائم آبله مرغان

آبله مرغان با علائم مختلفی همراه است که از آن جمله می‌توان به تب، گلودرد، سردرد، کوفتگی و بدن‌درد اشاره کرد. پس از گذشت چند روز از شروع این علائم، بثورات پوستی به‌طور معمول از شکم و سینه شروع می‌شوند و به تدریج به سایر نواحی بدن مانند سر و صورت گسترش می‌یابند.

این بثورات معمولاً همراه با خارش هستند و ابتدا به شکل برجستگی‌های قرمز دیده می‌شوند که در مراحل بعدی به تاول‌های آبدار و پر از مایع تبدیل می‌شوند. در برخی موارد، این تاول‌ها در نواحی مخاطی مانند دهان، چشم و بینی نیز ظاهر می‌شوند.

داروهایی که باید در زمان ابتلا به آبله مرغان از مصرف آنها خودداری کرد

درمان آبله مرغان معمولاً به صورت حمایتی است و هدف از آن تسکین علائم بیماری و جلوگیری از بروز عوارض جدی است. یکی از مهم‌ترین نکات در درمان آبله مرغان، خودداری از مصرف برخی داروها است که ممکن است عوارض جانبی خطرناکی به همراه داشته باشند.

1. داروهای ضد التهاب غیراستروئید (NSAIDs)

داروهای ضد التهاب غیراستروئید مانند بروفن، ناپروکسن و دیکلوفناک باید در زمان ابتلا به آبله مرغان از مصرف آن‌ها خودداری شود. این داروها ممکن است باعث بروز عوارض جدی مانند خونریزی داخلی، مشکلات گوارشی و تشدید عفونت‌ها شوند. همچنین، این داروها می‌توانند فرآیند بهبودی را کند کرده و در موارد نادر، خطر مرگ را افزایش دهند.

2. آسپرین

مصرف آسپرین در دوران ابتلا به آبله مرغان به‌ویژه در کودکان می‌تواند خطر ابتلا به بیماری رایه (Reye’s syndrome) را افزایش دهد. این بیماری یک اختلال نادر اما جدی است که می‌تواند به آسیب‌های مغزی و کبدی منجر شود. بنابراین، توصیه می‌شود که در هنگام ابتلا به آبله مرغان از مصرف آسپرین به‌طور کامل خودداری شود.

3. داروهای کورتیکواستروئیدی

در برخی موارد، داروهای کورتیکواستروئیدی برای کاهش التهاب تجویز می‌شوند، اما مصرف این داروها در زمان ابتلا به آبله مرغان می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های باکتریایی ثانویه و بروز عوارض جدی را افزایش دهد. به همین دلیل، باید در زمان ابتلا به آبله مرغان از مصرف این داروها خودداری کرد.

درمان آبله مرغان

درمان آبله مرغان به‌طور کلی به‌صورت حمایتی انجام می‌شود و بیشتر شامل استفاده از داروهایی برای تسکین علائم است. در برخی موارد، داروهای ضد ویروس برای کاهش شدت بیماری در افراد با مشکلات سیستم ایمنی تجویز می‌شود.

1. درمان‌ های حمایتی

استفاده از استامینوفن ساده برای کاهش تب و درد یکی از مهم‌ترین روش‌های درمانی در آبله مرغان است. همچنین، برای کاهش خارش می‌توان از آنتی‌هیستامین‌ها استفاده کرد. علاوه بر این، استراحت کافی، مصرف مایعات، و استفاده از غذاهای ساده و سبک می‌تواند به بهبود علائم کمک کند.

2. مصرف میوه‌ ها و سبزیجات

مصرف میوه‌ها و سبزیجات تازه برای تقویت سیستم ایمنی و تسریع روند بهبودی توصیه می‌شود. این مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند که به کاهش التهاب و تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کنند.

3. داروهای ضد ویروس

در برخی موارد خاص، به‌ویژه در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، داروهای ضد ویروس مانند آوسیکلوویر یا والاسیکلوویر ممکن است تجویز شود تا از شدت بیماری کاسته شود و روند بهبودی تسریع گردد.

مراقبت از بیماران مبتلا به آبله مرغان

مراقبت از بیماران مبتلا به آبله مرغان به‌ویژه در دوران تب و بثورات پوستی بسیار مهم است. از آنجا که آبله مرغان یک بیماری مسری است، باید اقدامات لازم برای جلوگیری از انتقال آن به سایر افراد صورت گیرد.

1. قرنطینه بیماران

افراد مبتلا به آبله مرغان باید تا زمانی که تمام بثورات پوستی بهبود نیافته‌اند و هیچ‌گونه دانه جدیدی ظاهر نشده باشد، در خانه بمانند و از تماس با سایر افراد خودداری کنند. این کار به جلوگیری از شیوع بیماری کمک می‌کند.

2. مراقبت از بثورات پوستی

برای کاهش خارش و جلوگیری از عفونت‌های ثانویه، بیماران باید از دست زدن به بثورات پوستی خودداری کنند. استفاده از حمام‌های سرد و پمادهای تسکین‌دهنده می‌تواند به کاهش خارش و راحتی بیشتر بیمار کمک کند.

نتیجه‌ گیری

آبله مرغان یک بیماری ویروسی شایع است که بیشتر در کودکان دیده می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالان نیز بروز کند. این بیماری معمولاً با درمان‌های حمایتی بهبود می‌یابد و خطرات کمتری دارد، اما برخی داروها مانند داروهای ضد التهاب غیراستروئید، آسپرین و کورتیکواستروئیدها باید از مصرف آن‌ها خودداری شود. استفاده از درمان‌های حمایتی و استراحت کافی، مصرف مایعات و تغذیه مناسب، بهترین روش‌های درمانی برای این بیماری هستند.