ورزش سلامت روده را شکل میدهد

در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله EBioMedicine منتشر شده است، تیمی از دانشمندان با استفاده از ارزیابی‌های مبتنی بر شتاب‌سنج سطوح فعالیت بدنی بی‌تحرک، متوسط و شدید، ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و میکروبیوتای روده را بررسی کردند.

ورزش منظور شما می‌تواند به تمرینات فیزیکی مانند ورزش‌های هوازی، ورزش‌های مقاومتی یا حتی یوگا و تمرینات تنفسی اشاره داشته باشد که می‌توانند به بهبود عملکرد روده و بهبود علائم مشکلات گوارشی کمک کنند.

ورزش منظم و مناسب می‌تواند فشار خون روده را کاهش دهد، حرکت روده را تحریک کند، انقباضات عضلات روده را تقویت کند و حتی به بهبود مسائل مانند یبوست، سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و التهاب روده کمک کند. همچنین، ورزش می‌تواند به بهبود سلامت روحی و استرس کمک کند که نقش مهمی در بهبود عملکرد روده نیز دارد.

تعداد فزاینده ای از شواهد نشان می دهد که سطوح بهینه فعالیت بدنی خطر ابتلا به دیابت نوع 2، بیماری های قلبی عروقی و شرایط سلامت روان مانند افسردگی را کاهش می دهد. علاوه بر این، عادات کم تحرکی شامل فعالیت هایی که شامل دوره های طولانی نشستن یا دراز کشیدن می شود، خطر مرگ و میر قلبی عروقی و دیابت نوع 2 را افزایش می دهد و این خطرات را می توان از طریق ورزش با شدت بالا کاهش داد. مطالعات اخیر همچنین نشان داده است که اثرات مثبت ورزش بر سلامت ممکن است از طریق تغییرات میکروبیوم روده انجام شود.

تحقیقات قابل توجه همچنین نشان می دهد که میکروبیوم روده نقش مهمی در ایجاد بیماری های مختلف و مشکلات سلامت روان ایفا می کند. جدا از فعل و انفعالات با میزبان در دستگاه گوارش، میکروبیوتای روده همچنین می تواند انتقال دهنده های عصبی تولید کند که می تواند سیستم ایمنی، سیستم عصبی مرکزی و هموستاز مغز را از طریق مسیرهای عصبی مختلف و محور میکروبیوتا روده مغز تحت تاثیر قرار دهد. فعالیت بدنی و تغییرات ناشی از آن در گردش خون، حرکت روده کبدی اسیدهای صفراوی، نفوذپذیری روده و ایمنی روده می تواند بر میکروبیوتای روده تأثیر بگذارد.

در مطالعه حاضر، محققان از داده‌های یک مطالعه بیو تصویر قلبی ریوی از سوئد برای تعیین اینکه آیا فعالیت بدنی کم تحرک، متوسط و شدید با تغییرات میکروبیوم روده مرتبط است یا خیر، استفاده کردند. در حالی که تعداد کمی از مطالعات قبلی این ارتباط را مورد بررسی قرار داده اند، اکثر آنها از سطوح فعالیت بدنی گزارش شده خود استفاده کرده اند که در معرض سوگیری است. علاوه بر این، نویسندگان معتقدند که وضوح طبقه بندی میکروب های روده در این مطالعات محدود شده است.

این مطالعه از داده‌های شتاب‌سنج باسن استفاده کرد تا اندازه‌گیری مطمئن‌تر و دقیق‌تری از سطح فعالیت بدنی به دست آورد. علاوه بر این، تصور می شد که استفاده از متاژنومیکس تفنگ ساچمه ای عمیق اطلاعات طبقه بندی با وضوح بالا در مورد جوامع میکروبی روده ارائه می دهد.

شرکت کنندگان در این مطالعه باید به یک پرسشنامه مفصل در مورد سلامت و سابقه پزشکی، رژیم غذایی و عادات سبک زندگی پاسخ دهند. آنها تحت یک سری معاینات فیزیکی و بالینی مانند ریه، عروق کرونر و توموگرافی کامپیوتری شکم (CT) قرار گرفتند. شرکت کنندگان همچنین نمونه های مدفوعی را ارائه کردند که برای تجزیه و تحلیل میکروبیوم روده استفاده شد. یک شتاب‌سنج توسط همه شرکت‌کنندگان به مدت یک هفته، در تمام ساعات به جز زمانی که درگیر فعالیت‌های مبتنی بر آب یا خواب بودند، روی لگن استفاده کردند.

داده‌های شتاب‌سنج به شمارش در دقیقه تبدیل شد، که سپس برای تعریف سطوح بی‌تحرکی، کم، متوسط و شدید فعالیت بدنی بر اساس برش‌های تایید شده از مطالعات قبلی مورد استفاده قرار گرفت. استخراج دی‌اکسی ریبونوکلئیک اسید (DNA) برای تمام نمونه‌های مدفوع انجام شد و سپس DNA استخراج‌شده برای شناسایی گونه‌های متاژنومی استفاده شد.