پسران بیشتر از دختران بیش فعال می‌شوند

به گزارش دکتر نیوز، در واقع، علت اغلب اختلالات بیش فعالی هنوز مشخص نیست. اما اعتقاد بر این است که یکی از بیماری های چند عاملی با منشاء ژنتیکی و مرتبط با محیط است. کودک بیش فعال معمولاً به موضوعی توجه و تمرکز ندارد و دیر یاد می گیرد و از طرفی فعالیت بدنی غیرعادی و بسیار بالایی دارد.

پسرها بیش فعال تر از دختران هستند

این اختلال در پسران سه تا پنج برابر بیشتر از دختران است. اگر در چهار هفته اول زندگی کودک، کودک با مشکلات تغذیه ای یا روانی مواجه شود یا در دوران بارداری مادر سیگار یا الکل مصرف کند، این افراد بیشتر در معرض خطر بیش فعالی هستند.

تحقیقات نشان می دهد که وقتی فردی در دوران بارداری، نوزادی و کودکی در معرض دود سیگار والدین خود قرار می گیرد، به شدت مستعد ابتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است.

بر اساس اطلاعات مندرج در کتاب «کشت اول؛ از چهار تا هفت سالگی» که زیر نظر مؤسسه فرهنگی منادی تربیت وابسته به وزارت آموزش و پرورش منتشر شده است، در 25 درصد خانواده هایی که عضو بیش فعال دارند؛ فرزند بعدی نیز بیش فعال خواهد بود.

همچنین تحقیقات دیگری ثابت کرده است که اگر یکی از دوقلوها بیش فعالی داشته باشد، 82 درصد احتمال دارد که دوقلو دیگر نیز بیش فعالی داشته باشد. اگر تشخیص درست و به موقع اختلال ADHD انجام نشود، علائم آن می تواند تا بزرگسالی ادامه داشته باشد و باعث اختلال در عملکرد تحصیلی، شغلی، اجتماعی، جنسی و غیره شود.

بیش فعالی در چه سنی قابل تشخیص است؟

حدود 3 تا 5 درصد از کودکان قبل از هفت سالگی به بیش فعالی مبتلا می شوند. عامل ژنتیکی این بیماری در پدران کودکان بیش فعال بیشتر است. اما عوامل محیطی نیز در افزایش شدت این حالت بسیار موثر است. در حال حاضر میانگین سنی تشخیص این اختلال حدود شش سال و در موارد شدیدتر حدود 4.5 سال است، اما تشخیص دیرهنگام تا این سن انجام می شود و والدین باید با شناخت علائم آن زودتر این اختلال را تشخیص دهند.

می توان گفت 70 تا 80 درصد بیش فعالی ناشی از بیماری های ژنتیکی است، بنابراین ژنتیک در این اختلال حرف اول را می زند، بنابراین وقتی ژن تا این حد تأثیرگذار باشد، قطعاً می توان با بررسی علائم این اختلال در این اختلال، این اختلال را تشخیص داد. والدین و تطبیق آن با ویژگی های نوزاد. زیر یک سال تشخیص داده شده است.

بیش فعالی در نوجوانی

کودکانی که در دوران کودکی مبتلا به ADHD تشخیص داده می شوند، علائم مشابهی در دوران نوزادی دارند. معمولاً در بدو تولد کم وزن هستند، بد غذا می خورند، بد می خوابند و در برابر خواب مقاوم هستند. آنها خلق و خوی دشواری دارند، به این معنی که در تطبیق با تغییرات کند هستند. معمولاً قبل از 12 ماهگی راه رفتن را شروع می کنند و زمان خزیدن و چهار دست و پا راه رفتن آنها بسیار کوتاه است. آنها خیلی سریع راه می روند و از نظر گفتاری پیشرفته هستند و در یک سالگی می توانند جمله بگویند.

علائم اصلی بیش فعالی چیست؟

حدود سه دهه است که ADHD با سه علامت اصلی یعنی نقص توجه، بیش فعالی و تکانشگری تعریف شده است.

نوع اول بیش فعالی؛ کمبود توجه

نوع اول افرادی هستند که فقط نقص توجه دارند، این گروه اکثراً از خواندن و نوشتن یا هر فعالیتی که نیاز به توجه و تمرکز دارد خیلی زود خسته می شوند، در حالی که نشسته و در حال انجام تکالیف هستند مدام پاها و پاهای خود را به اصطلاح تکان می دهند. آنها “کل” می خورند. آنها فعالیت های عملی و حرکتی را به فعالیت هایی که نیاز به توجه و تمرکز دارند ترجیح می دهند و انجام بازی هایی مانند پازل برایشان دشوار است. آنها بیشتر به بازی هایی مانند لگو علاقه مند هستند، تکالیف خود را به تنهایی و به صورت خودکار انجام نمی دهند و معمولاً به خانواده نیاز دارند که به آنها ساختار بدهند و آنها را مدیریت کنند.

این افراد درکی از زمان ندارند و همیشه سرشان شلوغ است، کارشان را نیمه کاره رها می کنند، معمولا سر کلاس خسته و خسته می شوند. دقایق اول با معلم هستند و بعد یا خیال پردازی می کنند یا با چیزی دست و پا می زنند و یا با دست و با کوچکترین محرکی از کاری که انجام می دهند پرت می شوند.

بیش فعال و در عین حال باهوش

اصولاً معلمان شاکی هستند که خیلی بی دقت و حواس پرت هستند، یک سری اشتباهات در دیکته کردن مرتکب می شوند مانند انداختن حروف، فراموشی نقطه یا دندان و …، معمولاً دست خط بدی دارند چون فقط می خواهند زیاد بنویسند تا تمام شود. . در عین حال بسیار باهوش هستند و مطالب را سریع یاد می گیرند و به همین دلیل تکرار مطالب توسط معلم آنها را خسته می کند. آنها معمولاً شلخته و بی نظم هستند و وسایل خود را زیاد ترک می کنند یا گم می کنند.

نوع دوم بیش فعالی؛ جنب و جوش زیاد

نوع دوم کسانی هستند که معمولاً تحرک زیادی دارند، یک جا نمی مانند و آرام و قرار ندارند. همانطور که به موتور متحرک متصل هستند، مقاومت بالایی در برابر خواب دارند و دوست دارند شب ها بیدار بمانند. از در و دیوار بالا می روند، به دلیل این فعالیت زیاد، صدمات جسمی و زخم ها و کبودی های زیادی روی دست ها و پاهایشان دیده می شود، بسیار عجول هستند و آستانه تحملشان پایین است و برایشان خیلی سخت است که صبر کنند، حفظ کنند. بچرخید یا در صف بایستید. این افراد پرحرف هستند و مدام وسط حرف های دیگران می پرند و نمی گذارند طرف مقابل حرفش را تمام کند. از نظر مهارت های اجتماعی، این کودکان دوست دارند در میان همسالان خود رئیس یا رهبر باشند.

نوع سوم بیش فعالی؛ ترکیبی از کمبود توجه و سرزندگی

افرادی که در نوع سوم بیش فعالی قرار می گیرند ترکیبی از علائم ذکر شده را دارند و اکثر افرادی که بیش فعالی دارند در این دسته قرار نمی گیرند.

بیش فعالی چگونه درمان می شود ؟

روش درمان این بیماری می تواند روان درمانی یا درمان دارویی به تنهایی یا ترکیبی از اقدامات دارویی با اقدامات روان درمانی باشد. درمان های غیردارویی این بیماری شامل کاردرمانی، گفتار درمانی و رفتار درمانی شناختی، خانواده درمانی، مداخله در مدرسه، آموزش مهارت های اجتماعی، آموزش مدیریت والدین و نوروفیدبک است. اخیراً بهبود بیماری ADHD از طریق بازی با کودکان (بازی درمانی) نیز در بین متخصصان رواج یافته است. بازی های درمانی بسیاری از اصول درمانی را در خود جای داده و به کودکان کمک می کند تا در مورد مشکلات خود صحبت کنند.