ورزش مداوم باعث بهبود خواب و کاهش بی خوابی می شود

به گزارش دکتر نیوز، یک مطالعه بین‌المللی 10 ساله نشان می‌دهد که ورزش مداوم 2 تا 3 بار در هفته در طولانی مدت با کاهش خطر بی‌خوابی و همچنین توانایی 6 تا 9 ساعت توصیه‌شده بسته شدن چشم در هر شب مرتبط است. مجله دسترسی آزاد BMJ Open.

به گفته محققان، ورزش منظم با سلامت کلی بهتر مرتبط است و مطالعات متعدد نشان داده اند که فعالیت بدنی خواب با کیفیت بهتری را بهبود می بخشد و ممکن است علائم بی خوابی مزمن را بهبود بخشد.

اما کاملاً مشخص نیست که جنسیت، سن، وزن (BMI)، تناسب اندام کلی، سلامت عمومی و نوع ورزش چقدر در این ارتباط نقش دارند.

برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان فراوانی، مدت و شدت فعالیت بدنی هفتگی و علائم بی خوابی، خواب شبانه و خواب آلودگی در روز را در میان بزرگسالان میانسال از 21 مرکز در 9 کشور اروپایی ارزیابی کردند.

4399 شرکت‌کننده در مطالعه (2085 مرد؛ 2254 زن) از نظرسنجی سلامت تنفسی جامعه اروپا انتخاب شدند.

آنها به سوالات مربوط به دفعات و مدت فعالیت بدنی در ابتدا (ECRHS II; 1998-2002) و در مورد فعالیت بدنی، علائم بی خوابی (پرسشنامه اولیه خواب نوردیک؛ مقیاس 1-5)، مدت زمان خواب و خواب آلودگی در روز (مقیاس خواب Epworth) پاسخ داده بودند. ) 10 سال بعد (ECRHS III؛ 2011-14).

شرکت‌کنندگانی که گزارش دادند حداقل دو بار یا بیشتر در هفته، به مدت 1 ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می‌کردند، به عنوان فعال بدنی طبقه‌بندی شدند.

در طول دوره 10 ساله، 37٪ (1601) از شرکت کنندگان به طور مداوم غیر فعال بودند. 18% (775) از نظر بدنی فعال شدند. 20% (881) غیر فعال شدند. و 25 درصد (1082) به طور مداوم فعال بودند.

شرکت کنندگان در نروژ به احتمال زیاد به طور مداوم فعال بودند، در حالی که شرکت کنندگان در اسپانیا و پس از استونی به احتمال زیاد به طور مداوم غیرفعال بودند.

شرکت‌کنندگانی که دائماً فعال بودند به احتمال زیاد مرد، جوان‌تر و وزن کمی کمتر بودند. آنها همچنین کمتر سیگاری هستند و بیشتر در حال حاضر کار می کنند.

پس از تنظیم سن، جنس، وزن (BMI)، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، افرادی که به طور مداوم فعال بودند، به طور قابل توجهی (42٪) کمتر به سختی به خواب رفتند، 22٪ کمتر احتمال داشت که علائم بی خوابی داشته باشند. و 40 درصد کمتر احتمال دارد 2 یا 3 علامت بی خوابی را گزارش کنند (37 درصد کمتر).

علائم بی خوابی نیز به طور مستقل با سن، جنسیت زن و وزن مرتبط بود.

در مورد کل ساعات خواب شبانه و خواب‌آلودگی در طول روز، پس از تنظیم سن، جنس، وزن، سابقه سیگار کشیدن و مرکز مطالعه، شرکت‌کنندگان فعال دائماً به احتمال زیاد خواب‌های عادی داشتند در حالی که افراد غیرفعال دائماً کمترین احتمال را داشتند که در آن دسته باشند.

افرادی که دائماً فعال بودند به طور قابل توجهی (55٪) بیشتر به احتمال زیاد خواب معمولی و به طور قابل توجهی کمتر (29٪) کوتاه مدت (6 ساعت یا کمتر) و 52٪ کمتر احتمال داشت که طولانی بخوابند (9 ساعت یا بیشتر). و کسانی که فعال شده بودند 21 درصد بیشتر از کسانی که به طور مداوم بی تحرک بودند، خواب طبیعی داشتند.

محققان اذعان کردند که قادر به ارزیابی عینی تغییرات در سطوح فعالیت بدنی بین دو مقطع زمانی نبودند و همه عناصر بر ارزیابی ذهنی از طریق پرسشنامه تکیه داشتند.

اما آنها با این وجود نتیجه می‌گیرند: «نتایج ما با مطالعات قبلی که تأثیر مفید [فعالیت بدنی] را بر علائم بی‌خوابی نشان داده‌اند، مطابقت دارد، اما مطالعه کنونی به‌علاوه اهمیت ثبات در ورزش در طول زمان را نشان می‌دهد، زیرا این ارتباط از بین رفته است. برای افراد فعال اولیه که غیرفعال شدند.”