آیا کهیر می‌تواند نشانه بیماری تیروئید باشد ؟

به گزارش هلث، آکادمی پوست آمریکا کهیر را به عنوان یک بیماری پوستی توصیف می کند که به صورت برجستگی های قرمز خارش دار، تاول یا بثورات ظاهر می شود. کهیر می تواند در هر جایی از صورت و بدن ظاهر شود و اغلب دردناک و تحریک کننده است.

اکثر موارد کهیر در عرض چند هفته برطرف می شود و یک مطالعه در سال 2018 توسط آکادمی آلرژی و ایمونولوژی بالینی اروپا (EAACI) بیان می کند که شیوع کهیر در طول زندگی تا 20 درصد در سراسر جهان گزارش شده است.

طبق گفته کلینیک مایو در ایالات متحده، کهیر در صورتی که بیش از 6 هفته در بدن باقی بماند، مزمن محسوب می شود. خوشبختانه بر اساس نتایج یک مطالعه در سال 2017 در تحقیقات آلرژی، آسم و ایمونولوژی، این موارد بسیار کمتر و حدود 0.5 تا 5 درصد است.

اگرچه کهیر اغلب ممکن است به عنوان یک واکنش آلرژیک ظاهر شود، علل کهیر مزمن اغلب ناشناخته باقی می مانند. بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری تیروئید می‌توانند به‌طور تصادفی باعث حملات کهیر مزمن شوند که برای ماه‌ها یا سال‌ها بدون هیچ الگوی مشخصی باقی می‌مانند.

با توجه به کالج آمریکایی استئوپاتیک پوست، حدود 95 درصد از موارد کهیر مزمن هیچ علت قابل شناسایی ندارند، اما یک بررسی در سال 2017 که توسط آکادمی آلرژی و ایمونولوژی بالینی اروپا منتشر شد، ارتباط قوی بین کهیر مزمن و بیماری تیروئید، به ویژه نوع آن، نشان داد. کم کاری تیروئید هاشیموتو را نشان داد. همین مطالعه همچنین ارتباط بین کهیر مزمن و بیماری گریوز، پرکاری تیروئید را مشخص کرد. با این حال، کهیر مزمن در هاشیموتو شایع تر است.

یک بررسی در سال 2020 منتشر شده در مجله سازمان جهانی آلرژی اشاره می کند که کهیر مزمن و بیماری تیروئید، به ویژه هاشیموتو، عوامل متعددی مشترک دارند. در هر دو مورد، سطوح بالای پروتئین محرک سیستم ایمنی اینترلوکین-6 (IL-6) و سلول‌های Th17، همراه با سطوح پایین سلول‌های T سرکوب‌کننده ایمنی، مسئول فعال‌سازی علائم هر دو بیماری هستند و در هر دو مورد، وجود آنتی بادی های ضد تیروئید نشان می دهد که به تیروئید حمله می کنند.

چه کهیر مزمن مربوط به بیماری تیروئید باشد و چه تشخیص داده نشده باشد، کلینیک مایو مصرف آنتی هیستامین ها و مسدود کننده های هیستامین بدون نسخه را برای کمک به تسکین ناراحتی توصیه می کند. کورتیکواستروئیدهای ضد التهابی تجویز شده توسط پزشک یا آنتی بادی های مونوکلونال می توانند به کاهش شدت علائم کمک کنند، همچنین خواب کافی، اجتناب از غذاهای محرک، خنک نگه داشتن و مدیریت استرس ممکن است به کاهش شدت یا عود علائم کمک کنند.