از کجا بفهمیم پارکینسون داریم ؟

پارکینسون یک بیماری پیشرونده بوده که با گذر زمان پیشرفت کرده و به طور کلی بر روی سیستم حرکتی و عصبی بدن تاثیر منفی می‌گذارد. علائم پارکینسون اغلب اوقات به آهستگی شروع شده و رفته رفته بیشتر می‌شوند. به عنوان مثال در برخی افراد این عارضه تنها با لرزش کم یک دست شروع شده و بعد به قسمت‌های دیگر بدن سرایت می‌کند. متاسفانه این بیماری کاملا قابل درمان نیست و راه‌کارهای موجود برای درمان تنها به منظور کنترل پیشرفت بیماری تجویز می‌شوند. ما در این مطلب قصد داریم تا بیشتر در مورد این بیماری، علائم آن و همچنین راه‌کارهای کنترل آن صحبت کنیم.

پارکینسون چیست ؟

بیماری پارکینسون(Parkinson) به عنوان یک عارضه دژنراتیو مغزی شناخته می‌شود. بیماری که باعث از کار افتادن یا به قولی خاموش شدن بخش‌هایی از مغز انسان می‌شود. این بیماری با علائمی از جمله کندی حرکتی، لرزش شدید و مشکلات تعادل شناخته شده که این علائم در گذر زمان شدیدتر می‌شوند. علاوه بر مشکلات حرکتی این بیماری مشکلات دیگری از جمله اختلال حواس، توانایی تفکر و سلامت روان هم به همراه دارد.

در این بیماری سلول‌های جسم سیاه مغز شروع به مردن می‌کنند. با این اتفاق سطح دوپامین مغز به طرز چشمگیری کاهش پیدا می‌کند. زمانی که دوپامین مغز ۶۰ تا ۸۰ درصد کاهش یافت علائم بیماری آغاز می‌شوند.

علت بیماری پارکینسون

علت دقیق بیماری پارکینسون هنوز مشخص نیست. با این حال فاکتورهای ژنتیکی و محیطی هر دو نقش اساسی در بروز این بیماری دارند. به علاوه اینکه برخی از متخصصین بر این باور هستند که ویروس‌ها و باکتری‌ها می‌توانند بهانه‌ای برای شروع بیماری باشند و آن را تحریک کنند. همچنین سطح پایین هورمون‌هایی از جمله دوپامین و نوراپی نفرین می‌توانند منجر به مرگ سلول‌های مغزی شده و علتی برای شروع بیماری باشند.

در ادامه عواملی که در بروز بیماری نقش دارند را بررسی می‌کنیم:

• جنسیت: مردان بیشتر از زنان درگیر بیماری پارکینسون می‌شوند.
• نژاد و قومیت: تحقیقات ثابت کرده افراد سفید پوست در مقایسه با افراد سیاه پوست یا آسیایی بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار دارند.
• سن: این بیماری اغلب اوقات در بازه سنی ۵۰ تا ۶۰ سال نمایان می‌شوند. همچنین تنها ۴٪ کیس‌های بیمار سن کمتر از ۴۰ سال دارند.
• سابقه بیماری خانوادگی و ژنتیک: افرادی که در خانواده سابقه بیماری پارکینسون را دارند، بخصوص در افراد نزدیک مانند پدر و مادر بیشتر در معرض خطر هستند.
• قرار گرفتن در معرض سموم: قرار گرفتن در معرض برخی سموم ریسک ابتلا به این بیماری را بیشتر می‌کند.
• آسیب به سر: افرادی که آسیب‌های سر را در گذشته تجربه کرده‌اند بیشتر در معرض خطر این بیماری هستند.

علائم و نشانه‌های بیماری پارکینسون

علائم این بیماری در هر فرد به شکلی متفاوت ظاهر می‌شود. علائم اولیه اغلب اوقات خفیف و کم هستند. همچنین اکثرا در مراحل اولیه تنها از یک سمت بدن شروع شده و با گذشت زمان هر دو سمت بدن را درگیر می‌کند. در ادامه شایع‌ترین علائم این بیماری را بررسی می‌کنیم:

• تحلیل حس بویایی
• یبوست
• تغییر دست خط
• تغییر صدا
• تغییر حالت بدن
• لرزش بدن
• حرکات آهسته و کند
• سفتی عضلات
• مشکلات تعادل و تمایل به زمین خوردن
• حالت چهره متفاوت
• تغییر گفتار
• کاهش پلک زدن
• تمایل به عقب رفتن در حین راه رفتن
• برداشتن گام‌های ریز و آهسته
• پوسته پوسته شدن بخش‌های متفاوتی از پوست
• افزایش خطر ملانوم
• اختلالات خواب
• افسردگی
• اضطراب
• توهمات
• روان‌پریشی
• مشکلات توجه و حافظه
• مشکل در روابط بصری

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

سوالی که برای بسیاری از افراد پیش می‌آید این است که چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنند؟ از آن جایی که علائم ابتدایی این بیماری خیلی قابل توجه به نظر نمی‌رسند تشخیص زمان مراجعه به پزشک کمی سخت است. با این حال توصیه ما به شما این است که قبل از شدید شدن علائم و با مشاهده علائم اولیه حتما به متخصص مراجعه کنید. به علاوه اینکه اگر فاکتورهایی که احتمال بروز بیماری را تشدید می‌کنند شامل حالتان می‌شوند حتما این موارد را با پزشک در میان بگذارید. اگر به دنبال دکتر مغز و اعصاب تهران هستید سری به سایت درمانکده بزنید.

تشخیص بیماری

هیچ روش واحدی به منظور تشخیص دقیق این بیماری در دسترس نیست. با این حال متخصصین به کمک مجموعه‌ای از آزمایش‌ها و معاینات می‌توانند بیماری را تشخیص دهند. در جلسه معاینه علاوه بر معاینه بالینی و فیزیکی پزشک در مورد سوابق بیماری‌ها و همچنین بیماری‌های ژنتیکی هم پرس و جو می‌کند. تمام این‌ها به تشخیص بیماری کمک می‌کنند. در کنار این معاینات بالینی تصویربرداری‌هایی مانند سی تی اسکن، MRI، و همچنین تست DAT که به آن اسکن انتقال دهنده دوپامین گفته شده هم گاها تجویز می‌شوند. همچنین برخی اوقات به منظور شناسایی عفونت، باکتری و ویروس آزمایش خون هم پیشنهاد می‌شود. تشخیص این بیماری کاملا تخصصی بوده و بیماری حتما باید با نظارت مستقیم متخصص مورد بررسی قرار بگیرد.

درمان بیماری

همان طور که بالاتر هم گفتیم هیچ روشی برای درمان قطعی پارکینسون وجود ندارد. هدف از روش‌های درمانی کنترل بیماری و جلوگیری از پیشرفت آن است. به طور کلی روش‌های کنترل این بیماری به دو گروه دارو درمانی و جراحی تقسیم می‌شوند. به علاوه اینکه روش‌های درمانی در هر فرد با توجه به شرایط بیمار، شدت بیماری و علائمی که فرد تجربه می‌کند دنبال می‌شوند.

دارو درمانی

داروها در کم کردن مشکلات حرکتی و لرزشی کمک می‌کنند. همان طور که گفتیم میزان دوپامین در بیماران مبتلا به پارکینسون بسیار کم است. این داروها سطح دوپامین را افزایش داده یا مقدار آن را به تعادل می‌رسانند. برخی از داروهایی که به این منظور تجویز می‌شوند عبارت هستند از کاربی دوپا-لوودوپا(levodopa)، آگونیست‌های دوپامین(Dopamine agonists)، آنتی کولینرژیک‌ها(Anticholinergic) و…

جراحی

جراحی یکی دیگر از روش‌های کنترلی بیماری پارکینسون است. در روش‌های جراحی پزشک سعی کرده مغز را به شکلی عمیق تحریک کند. در تحریک عمیق مغزی جراحان اغلب الکترودهایی را در بخش‌های مختلفی از مغز قرار داده که هدف از این کار تحریک مغز و کاهش علائم بیماری است. اغلب اوقات جراحی کمک کرده تا لرزش شدید بیمار کمتر شود. دقت کنید که جراحی به درمان قطعی پارکینسون هیچ کمکی نمی‌کند.

سخن پایانی

همان طور که دیدید پارکینسون یک بیماری پیشرونده بوده و علت دقیق آن نامشخص است. با این حال می‌توان به کمک راه‌کارهای زیادی خطر ابتلا به بیماری را کاهش داد. تحقیقات ثابت کرده که ورزش منظم، بخصوص ورزش‌های هوازی و همچنین تغذیه سالم می‌توانند نقش اساسی در متعادل کردن میزان هورمون دوپامین مغز داشته باشند و خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهند. از طرفی محققین بر این باور هستند افرادی که کافئین می‌نوشند در مقایسه با افرادی که کافئین مصرف نمی‌کنند کمتر به این بیماری دچار می‌شوند. جالب است، اینطور نیست؟ اگر در این زمینه به اطلاعات بیشتری نیاز دارید سری به سایت درمانکده بزنید. درمانکده علاوه بر داشتن یک مجله پزشکی کامل لیست جامعی از متخصصین را در اختیارتان می‌گذارد. از دکتر ارتوپد تهران گرفته تا بهترین متخصصین مغز و اعصاب.