اختراعی باورنکردنی که فکر انسان را رمزگشایی می‌کند

به گزارش دکتر نیوز، دانشمندان از تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) برای رمزگشایی از آنچه مردم می‌شنوند و فکر می‌کنند، استفاده کردند. اکنون دانشمندان می توانند افکار افراد را بدون دست زدن به سرشان رمزگشایی کنند.

روش‌های قبلی ذهن‌خوانی بر کاشت الکترود در عمق مغز افراد تکیه داشت. روش جدید که در گزارش 29 سپتامبر به پایگاه داده پیش چاپ bioRxiv گزارش شد، بر یک تکنیک غیرتهاجمی اسکن مغز به نام fMRI متکی است. FMR جریان خون اکسیژن‌دار در مغز را ردیابی می‌کند و از آنجایی که سلول‌های فعال مغز به انرژی و اکسیژن بیشتری نیاز دارند، این اطلاعات به اندازه‌گیری غیرمستقیم فعالیت مغز کمک می‌کند.

به طور طبیعی، این اسکن نمی تواند فعالیت مغز را در زمان واقعی ثبت کند، زیرا سیگنال های الکتریکی ساطع شده توسط سلول های مغز بسیار سریعتر از خون در مغز حرکت می کنند. اما آنچه قابل توجه است این است که نویسندگان این مطالعه دریافتند که حتی با در نظر گرفتن این موضوع، می توان از این معیار ناقص برای رمزگشایی افکار افراد استفاده کرد، حتی اگر افکار را نمی توان کلمه به کلمه ترجمه کرد.

الکساندر هوث، نویسنده ارشد این مطالعه و عصب شناس در دانشگاه تگزاس در آستین می گوید: «اگر 20 سال پیش از هر عصب شناس شناختی در جهان می پرسیدید که آیا این امکان پذیر است، آنها به شما می خندیدند.

در مطالعه جدید، که هنوز در مرحله پیش چاپ است و توسط محققان دیگر بررسی نشده است، این گروه مغز یک زن و دو مرد 20 تا 30 ساله را اسکن کردند. هر شرکت کننده در مجموع به انواع پادکست ها و برنامه های رادیویی گوش داد. 16 ساعت در حالی که در دستگاه اسکن مغز هستید. سپس محققان این اسکن‌ها را به یک الگوریتم رایانه‌ای که آن را «رمزگشا» می‌نامند تغذیه کردند تا الگوهای موجود در صدا را با الگوهای فعالیت مغزی ثبت‌شده مقایسه کنند.

هاث می گوید، این الگوریتم سپس توانست داستانی بر اساس محتوای fMRI ایجاد کند. داستانی که به خوبی با طرح پادکست یا نمایش رادیویی که شخص در حال گوش دادن به آن بود، مطابقت داشت. به عبارت دیگر، “رمزگشا” می تواند استنباط کند که هر شرکت کننده بر اساس فعالیت مغز خود به چه داستانی گوش داده است. لازم به ذکر است این الگوریتم چندین اشتباه از جمله تغییر ضمایر شخصیت ها و استفاده نادرست از اول و سوم شخص را مرتکب شده است. Huth می‌گوید: «الگوریتم دقیقاً می‌داند چه اتفاقی می‌افتد، اما نمی‌تواند تشخیص دهد چه کسی این کارها را انجام می‌دهد.

در آزمایش‌های اضافی، این الگوریتم توانست به‌طور نسبتاً دقیقی طرح یک فیلم صامت را که شرکت‌کنندگان در دستگاه اسکن مغز تماشا می‌کردند، توصیف کند و حتی می‌توانست داستانی را که شرکت‌کنندگان در ذهن خود تصور کرده بودند، بیان کند. در درازمدت، تیم تحقیقاتی قصد دارد این فناوری را توسعه دهد تا بتوان از آن در رابط های مغز و کامپیوتر طراحی شده برای افرادی که نمی توانند صحبت کنند یا تایپ کنند، استفاده کند.