اختلالات خواب در ۴۷ درصد از زنان یائسه: آیا کاهش استروژن مقصر است؟

بر اساس تحقیقات جدید، حدود ۴۷ درصد از زنان یائسه از مشکلات خواب رنج می‌برند. مطالعات پیشین نشان داده است که این اختلالات خواب ممکن است با تغییرات هورمونی به‌ویژه کاهش سطح استروژن در این دوران مرتبط باشد.

برای بسیاری از زنان، یائسگی از اوایل دهه ۴۰ آغاز می‌شود، اما در برخی موارد ممکن است از اواسط ۳۰ سالگی نیز شروع شود. این مرحله که به عنوان پیش‌یائسگی شناخته می‌شود، می‌تواند بین چهار تا هشت سال به طول بینجامد. در این دوره، تخمدان‌ها به تدریج تولید هورمون استروژن را متوقف می‌کنند که باعث ایجاد علائمی مانند نامنظمی چرخه قاعدگی، گرگرفتگی، تعریق شبانه، خستگی، کاهش میل جنسی، تغییرات خلقی ناگهانی و مشکلات خواب می‌شود.

مطالعه‌ای به سرپرستی امی دیوارانیا نشان می‌دهد که ممکن است بین سطح استروژن و مشکلات خواب در زنان یائسه ارتباط وجود داشته باشد. در این تحقیق، ۵۰۳ زن که خود را در دوران یائسگی شناسایی کرده بودند، با میانگین سنی ۴۴ سال شرکت کردند. هر شرکت‌کننده از یک کیت هورمونی مخصوص برای نظارت بر الگوهای خواب و سطح هورمون‌های خود در خانه استفاده کرد.

دیوارانیا توضیح می‌دهد که این کیت شامل آزمایش‌های چند هورمونی ادرار برای اندازه‌گیری نشانگرهای زیستی کلیدی مانند هورمون لوتئینیزه‌کننده (LH)، پروژسترون (PdG) و استروژن (E۳G) است که از طریق پلتفرم مخصوصی داده‌ها را به‌صورت لحظه‌ای ردیابی می‌کند.

نتایج این مطالعه نشان داد زنانی که بین ۶ تا ۹ ساعت در شب می‌خوابیدند، سطح استروژن E۳G بالاتری نسبت به کسانی که فقط بین ۳ تا ۶ ساعت خواب داشتند، نشان می‌دادند. با این حال، محققان هیچ تفاوت معناداری در سطوح LH و PdG بین گروه‌های مختلف خواب مشاهده نکردند.

به گفته دیوارانیا، این یافته‌ها یک مسیر امیدوارکننده برای درک ارتباط بین هورمون‌ها و خواب در زنان یائسه نشان می‌دهد، اما نیاز به تحقیقات بیشتری برای تأیید دارد. اگر این ارتباط به‌طور کامل اثبات شود، می‌تواند زندگی بسیاری از زنانی که در دوران یائسگی دچار مشکلات خواب می‌شوند را به‌طور چشمگیری بهبود بخشد.